چند نکته مهم پیرامون سیره اخلاقی و ولایتمداری حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»
تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۴۸۰۷۴
یک کارشناس علوم قرآنی گفت: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» سجده‌های طولانی داشتند، ایشان فردی با ادب نسبت به بزرگ‌تر‌های خود خصوصا مقام ولایت بودند، در عین حال ایشان فردی مهربان و از همه مهمتر ولایتمدار محسوب می‌شدند.
عبدالحمید رضایی در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون سیره رفتاری حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» گفت: بصیرت و شناخت عمیق، پایبندی استوار به حق، ولایت و راه خدا از ویژگی‌های حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» است، در کتاب «اسرار الشهادة» که کتابی معتبر از احادیث است نقل شده که حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از علم و دانش بالایی بهره‌مند بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
***ارادت و علاقه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به برادران بزرگوارشان
رضایی به ارادت و علاقه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به «امام حسن (ع)» و «امام حسین (ع)» اشاره و اظهار کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» نسبت به دو برادر بزرگتر خود یعنی «امام حسن (ع)» و «امام حسین (ع)» ارادت ویژه‌ای داشتند، حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» آنان را امام و ولی خود می‌دانستند و همواره مطیع و فرمانبردار آن دو بزرگوار بودند، باید متذکر شد که این ارادت ریشه در تربیتی دارد که از سوی حضرت «ام‌البنین(س)» انجام شده بود.
وی با اشاره به برخورد حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» و برادران ایشان نسبت به امان نامه شمر ابراز کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» بسیار بصیرت داشتند و این بصیرت را چراغ راه خود در زندگی قرار دادند، ایشان همواره در کنار ولایت ایستادند و همراه با برادرانشان از ولی خدا محافظت کردند، هنگامی که چشم فرزندان حضرت «ام‌البنین (س)» به امان‌نامه شمر افتاد آنان ابراز انزجار کردند و گفتند: سلام ما را به شمر برسان و بگو ما نیازی به امان‌نامه شما نداریم، امان خدا از امان دشمن بهتر است.
***بیانات «امام زین‌العابدین (ع)» پیرامون حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»
این کارشناس علوم قرآنی به بیانات «امام زین‌العابدین (ع)» پیرامون حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» اشاره و بیان کرد: «امام زین‌العابدین (ع)» پیرامون ایثار حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» فرمودند: خداوند حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد، لذا خداوند عزوجل در عوض دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که به «جعفر بن ابی طالب (ع)» هم دو بال عطا فرمود و به حق حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می‌خورند.
***اهمیت و جایگاه علمدار کربلا نزد «امام صادق (ع)»
وی به لقب «ابوالفضل عباس (ع)»، «علمدار» اشاره و ابراز کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به لقب «علمدار» و «سپهدار» کربلا معروف هستند، این لقب در ارتباط با نقش پرچمداری این امام بزرگوار در کربلا به ایشان تعلق گرفت، حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» فرمانده نظامی نیرو‌های حق در رکاب «امام حسین (ع)» بودند و «سیّدالشهدا (ع)» نیز ایشان را با عنوانِ «صاحب لواء» خطاب کردند که نشان دهنده نقش علمداری ایشان است.
این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا پیرامون لقب دیگر حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»، «عبدصالح» بیان کرد: همچنین «عبدصالح» به معنی «بنده شایسته» لقب دیگری از حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» است که در زیارتنامه ایشان به چشم میخورد، زیارتنامهای که «امام صادق (ع)» آن را بیان فرمودند، این که یک امام معصوم حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» را «عبدصالح» و مطیع خدا و رسول خدا و امام معرفی کنند افتخار بزرگی است.
***«باب الحوائج» از ارزشمندترین القاب حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»
رضایی پیرامون دلیل لقب «باب الحوائج» که به حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» داده شده ابراز کرد: از حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به عنوانِ «باب الحوائج» نیز یاد می‌شود، زیرا توسّل به آن حضرت برآورنده نیاز محتاجان و دردمندان بشمار می‌رود، ایشان در رحمت و باب حاجت چشمه کرم بودند و مردم حتی اگر با «امام حسین (ع)» کاری داشتند از راه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» وارد می‌شدند.
***توسل به حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»
وی با اشاره به اهمیت و ارزش توسل به حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» خاطرنشان کرد: کسانی که به نام مبارک حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» متوسّل شوند عنایتی خاصّ دارد و خداوند به پاس ایمان و ایثار و شهادت ایشان حاجت حاجتمندان را برآورده می‌سازد، بسیار هستند آنان که با توسّل به آستان فضل حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» روی آورده و به درگاه کرم ایشان مشکلاتشان و نیازشان بر آورده شده است، در کتاب‌های گوناگون حکایات شگفت و خواندنی از کرامت حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» نقل شده است.
***«ابوالفضل عباس (ع)» فرزندی بودند که شجاعت و سلحشوری را از پدر به ارث برد
حجت الاسلام و المسلمین سید محمدتقی حسین‌زاده در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان، پیرامون سیره رفتاری حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» گفت: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» فرزندی بودند که شجاعت و سلحشوری را از پدر به ارث بردند، کرامت، بزرگواری، عزت نفس، جاذبه سیما و رفتار، یادگاری از همه عظمت‌ها و جاذبههای قمر بنیهاشم است. ایشان مبارزی بودند خدا دوست و سلحشوری همچنین آشنا با راز و نیاز‌های شبانه که بیانگر جایگاهشان می‌شد.
***جایگاه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از نگاه «ائمه معصومین (ع)»
وی به توصیف حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از زبان «امام صادق (ع)» پرداخت و بیان کرد: «امام صادق (ع)» که زیارتنامه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» را بیان کرده‌اند در توصیف حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» فرمودند: «اَلسّلامُ عَلیک أیهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ، سلام بر تو ای بنده صالح»، این بیان نشان می‌دهد ایشان تا چه میزان عبادت می‌کردند از این رو می‌توان نتیجه گرفت اگر نام حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» در تاریخ ماندگار شده است نه بخاطر اینکه برادر «امام حسین (ع)» و یا فرزند «امیرالمومنین (ع)» بودند بلکه بخاطر ایمان ایشان به خداوند متعال بوده است.
حسین زاده پیرامون جایگاه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از زبان «ائمه معصومین (ع)» اظهار کرد: جایگاه حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» در بین «ائمه معصومین (ع)» قابل توجه بود به حدی که «امام صادق (ع)» در وصف ایشان می‌فرمایند: «کانَ عَمُّنَا الْعَبَّاسَ نافِذَ البَصیرَةِ، صَلْبَ الْأیمانِ جاهَدَ مَعَ أَبی عَبْدِاللَّهِ (ع) وَأَبْلی بَلاءً حَسَناً وَمَضی شَهید، عموى ما عبّاس داراى بينشى ژرف و ايمانى راسخ بود، همراه با «امام حسين عليه السلام» جهاد كرد و نيك آزمايش داد و به شهادت رسيد».
***عشق «قمر بنی هاشم» به پروردگار عالم
وی پیرامون عشق «قمر بنی هاشم» به پروردگار عالم تاکید کرد: عشق حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به پرودگار بود که ایشان را نامدار و جاودانه کرد، کسانی که دوست دارند همانند حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از خود نامی جاودانه داشته باشند باید بنده و عبد خدا باشند این شرط بندگی است و متعهد شدن به آن سعادت دنیا و آخرت را به همراه خواهد داشت.
حسین زاده با اشاره به سیره رفتاری حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» تصریح کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» سجده‌های طولانی داشتند، ایشان فردی با ادب نسبت به بزرگ‌تر‌های خود خصوصا مقام ولایت بودند، در عین حال ایشان فردی مهربان و از همه مهمتر ولایتمدار محسوب می‌شدند.
*** ولایتمداری «ابوالفضل عباس (ع)»
وی خصیصه ولایتمداری حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» را مورد برسی قرار داد و اظهار کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» فردی ولایتمدار بودند، تاسی ایشان به امام و رهبر زمانشان خصوصا در حادثه کربلا نام ایشان را در کنار «امام حسین (ع)» ثبت کرد، این نکته است که جامعه امروز باید به آن توجه بسیار ویژه‌ای داشته باشد.
حسین زاده اهمیت ولایتمداری و الگوپذیری از حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» را مورد تاکید قرار داد و بیان کرد: ولایت پذیری و الگوبرداری از حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از کودکی باید نهادینه شود، همانگونه که ولایت پدر بر کودک، ولایت مدیر در مدرسه برای کودکان و نوجوانان و ولایت امام جماعت در صف نماز جماعت برای افراد با اهمیت است، در نماز جماعت ولایت امام جماعت بر افرادی که در نماز هستند بسیار واضح است و نمازگزاران حق ندارند زودتر از امام جماعت حرکت کنند.
***فضایل علمی حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»
وی به علم حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» اشاره و اظهار کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» تنها به عنوان یک قهرمان رشید و علمدار شجاع مطرح نبودند، فضایل علمی و تقوایی ایشان و سطح رفیع دانش این حضرت که از خردسالی از سرچشمه علوم الهی سیراب و اشباع شده بودند درخور توجه است. جمله و یا تعبیر «زُقّ العِلْم زقّاً» که در برخی نقل‌ها به آن اشاره شده به این حقیقت باز می گردد که تغذیه علمی حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» از همان کودکی آغاز شده بود.
حسین زاده حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» را فردی شجاع خواند و خاطرنشان کرد: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به عنوان پسر حضرت «ام‌البنین(س)» که زنی شجاع و با ایمان شناخته می‌شد، این موضوع باعث شد تا فرزندان وی نیز پسرانی شجاع باشند این خصیصه در حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» به خوبی نمایان بود و در برخورد ایشان در حساس‌ترین زمان زندگیشان که به زمان ارسال امان نامه از سوی دایی ایشان بود مشهود است، حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» نامه شمر را رد کردند و پشت برادر بزرگوارشان را خالی نکردند.
***نماز توسل به حضرت «ابوالفضل (ع)»
احمد طاهری کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، پیرامون اعمال سالروز شهادت حضرت «ابوالفضل عباس(ع)» گفت: حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» یکی از افراد سخاوتمند و بخشنده در زمان حیات خود و یار وفادار «امام حسین(ع)» بودند، نماز توسل به حضرت «ابوالفضل (ع)» از جمله اعمال مجرب در سالروز شهادت ایشان است، این نماز به عنوان نماز «کن فیکون» نیز مشهور است.
***طریقه خواندن نماز حضرت «ابوالفضل (ع)»
وی با اشاره به طریقه بجا آوردن نماز حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» بیان کرد: در هر رکعت بعد از سوره حمد صد مرتبه «یا حیُّ یاقیُّوم»، بعد از سلام تسبیحات حضرت «زهرا (س)»، سپس صد مرتبه صلوات بر حضرت «ابوالفضل عباس (ع)»، بعد با انگشت سبابه دست راست به جانب قبله اشاره کرده و صد مرتبه میگویی: السلام علیک یا «ابوالفضل عباس (ع)» سپس سر بر سجده گذاشته و دو دست بالای سر آمده و ۲۵ مرتبه میگویی» الهی به دو دست بریده «ابوالفضل عباس (ع)» سپس حاجت خود را از حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» بخواهید.
وی پیرامون نماز حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» تاکید کرد: افراد می‌توانند سه نماز نذر حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» کرده که دو بار از نماز‌ها را ادا کرده اما یکی از نماز‌ها را نگه می‌داریم تا بعد از اجابت حاجت ادا کنیم، این نمازی است که بیان شده و سفارش شده از سوی «امام رضا (ع)» است.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: اخبار مذهبی حضرت ابوالفضل عباس ع کارشناس علوم قرآنی ابوالفضل عباس توسل به حضرت ایشان فردی ابوالفضل ع امام صادق امام حسین امان نامه حسین زاده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۴۸۰۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پیروان امام صادق(ع) در مسیر تمدن‌سازی
شکل‌گیری تمدن اسلامی در پرتو سیره علمی و عملی اهل‌بیت(ع) امری قابل توجه است و در این میان امام صادق(ع) در تمدن‌سازی اسلامی نقش اساسی داشته‌اند که لازم است مورد توجه قرار بگیرد و سالروز شهادت رئیس مذهب تشیع زمینه‌ای شد تا موضوع نقش ایشان در تمدن‌سازی اسلامی را مورد بررسی قرار دهیم.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، حضرت جعفربن محمد (ع) ملقب به امام صادق (ع) ششمین امام شیعیان دوازده امامی پس از پدر بزرگوارشان امام باقر (ع) است؛ ایشان به مدت ۳۴ سال عهده‌دار امام شیعیان با خلافت پنج خلیفه و آخر اموی و دو خلیفه‌ی اول عباسی معاصر بودند؛ امام صادق (ع) نه تنها در میان شیعیان بلکه در سطح جهانی به‌عنوان یک شخصیت برجسته علمی به شمار می‌روند تا جایی که ابوحنیفه فقیه به نام اهل سنت ایشان را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.
امام صادق (ع) با تلاش‌های علمی گسترده خویش و تربیت اصحاب و شاگردان دانشمند، نقش بسیار چشمگیری در شکل‌گیری تمدن اسلامی داشتند و بر این اساس وجود انبوه روایات امام صادق (ع) در منابع شیعه و اهل سنت بیانگر نقش علمی حضرت در زمان خویش است؛ از امام صادق (ع) با وجود چهار راوی و بیش از ۳۵ هزار حدیث، روایات و آموزه‌های بسیاری در دست است که می‌توان با الهام گرفتن از زندگی پربار این امام معصوم در مسیر ساخت تمدن نوین اسلامی گام برداشت؛ در همین راستا با حجت‌الاسلام محسن الویری عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم (ع) و پژوهشگر سیره اهل‌بیت (ع) گفت‌وگو کردیم:
ایمنا: یکی از مهم‌ترین اهداف رهبران یک جامعه دینی و مذهبی، تشکیل تمدن اسلامی است؛ بر این اساس و در مقدمه توضیحی در خصوص جایگاه تمدن اسلامی در اندیشه اسلامی بفرمائید.
حجت‌الاسلام الویری: اگر هدف دین را تأثیر گذاری در دو عرصه مختلف فردی و اجتماعی در نظر بگیریم و بگوییم یکی از کارکردهای اصلی دین تربیت انسان و نشان دادن مسیر کمال‌یافتگی و فرهیختگی به اوست، در عرصه اجتماعی هم وظیفه تربیت جامعه و سوق آن به سمت کمال و فرهیختگی‌است، پس دین می‌خواهد هم انسان و هم جامعه را به بالاترین مرتبه‌ی امکان خود برساند، همانگونه که انسان‌ها در مسیر کمال‌یافتگی حائز مراتب و درجاتی هستند که مصداق بالاترین این درجه برای یک انسان حضرات معصومیت (ع) هستند، جوامع هم از این حیث در درجات مختلفی قرار می‌گیرند؛ گاهی جامعه‌ای در عرصه‌ای پیشرفت کرده و در عرصه دیگر خیر یا در جامعه‌ای این پیشرفت و رشدیافتگی استمرار دارد و در دیگری نه، در اینجا هم جامعه‌ای که نمره کامل را در کمال‌یافتگی و فرهیختگی کسب می‌کند جامعه موعود مهدوی است و سایر جوامع با سلسله مراتبی در مرتبه پایین‌تری نسبت به آن قرار می‌گیرند.
منظور از تمدن در اندیشه اسلامی بالاترین و گسترده‌ترین سطح تحقق اجتماعی اسلام است و تمدن یافتگی یکی از مهم‌ترین اهداف اسلام است؛ بنا بر این وقتی در عرصه‌های مختلف جامعه‌ی اسلامی، نه تنها در علم به تنهایی یا اخلاق به تنهایی یا به طور اخص ساخت اجتماعی شاهد پیشرفت دین محور و مستمر به مدت بیش از یک سده باشیم به این حالت می‌گوئیم جامعه‌ی اسلامی، که اگر شرایط ارتقا همچنان مساعد بود جامعه‌ی اسلامی پیدایش تمدن اسلامی را سبب می‌شود؛ در همین راستا جایگاه تمدن در اندیشه اسلامی رساندن جوامع به بالاترین مرتبه کمال است.
ایمنا: نقش امام صادق (ع) در این مسیر و شکوفایی تمدن اسلامی چه بوده است؟
حجت‌الاسلام الویری: نحوه تمدن سازی اهل بیت باهم تفاوتی ندارد و از لحاظ اصول و مبانی از یک مبنا تبعیت می‌کند و تنها در عرصه بروز و ظهور بسته به شرایط و اقتضائات هر زمان تفاوت می‌کند؛ به همین دلیل هم امام صادق (ع) انند سایر ائمه معصومین سه نقش عمده در شکوفایی تمدن اسلامی داشتند:
نقش اول ایشان کوشش برای حفظ میراث موجود بود، میراث وحیانی که همان قرآن کریم و کلام وحی بود، میراث نبوی که سیره نبی اکرم (ص) به حساب می‌آمد و میراث علوی که ما پیروان مکتب اهل بیت به آن قائلیم؛ میراث‌های گران‌بهای قرآن و سنت عترت پیامبر (ص) به منزله چراغ پر نور هدایت و راه‌نشان مسیر دست یافتن به جامعه مطلوب و تحقق عملی آموزه‌های اسلام بودند که در شرایط جامعه آن روز و حضور امویان و عباسیان در رأس امور حکومت تلاش‌های بسیاری برای خاموش کردن این نور هدایت انجام می‌شد که از نقش‌های مهم ائمه از جمله امام صادق (ع) زنده نگه داشتن این راه‌نشان و میراث‌های گرانمایه بود و این نقش تمدنی بسیار بزرگی است؛ از این جهت که حتی اگر در آن زمان جامعه در مسیر تحقق تمدن اسلامی حرکت نمی‌کرد آن اهداف و آن راهنمای طی طریق زنده نگه داشته شد که تا امروز معیاری برای تشخیص راه درست از گمراهی‌ها و ضلالت‌هاست.
نقش دوم امام کوشش برای زدودن کژکاری‌ها و ناراستی‌هایی بود که در جامعه آن زمان وجود داشت؛ مقابله با برخی از آنها در توان امام بود و در برخی دیگر شرایط این مقابله و تغییر فراهم نبود، برای مثال اعمال تغییر در عرصه حکومت امری نبود که امام بتوانند با آن اقتضائات یا تذکر به آن دست پیدا کنند؛ اما با این وجود در زمینه‌هایی که امکان اصلاح بود اصلاح می‌کردند و در سایر زمینه‌ها در پاسخ به سوالات پیروانشان و به بهانه‌های مختلف روشنگری می‌کردند و راه درست را نشان می‌دادند.
سومین نقش امام صادق (ع) در شکوفایی تمدن اسلامی مسئله یاری رساندن به جامعه اسلامی بود؛ امام در عرصه‌هایی که این امکان وجود داشت به جامعه اسلامی کمک می‌کردند و این هرگز به معنای تأیید حاکمیت نبود به این دلیل که تمدن مساوی با حکومت نیست، اگرچه حاکمیت یکی از ارکان مهم تمدن است اما تمدن ابعاد و جوانب گوناگونی دارد که می‌توان بدون تأیید و هم راستایی با حاکمیت در شکوفایی و توسعه آنها نقش داشتند و امام بدون تأیید حکومت بنی‌امیه و بنی‌عباس در عرصه‌های مختلف علمی، اجتماعی و حتی سیاسی در جامعه حضور داشتند و جامعه اسلامی را یاری می‌کردند.
ایمنا: گام‌های محقق کردن تمدن اسلامی در سیره امام صادق (ع) چیست؟
حجت‌الاسلام الویری: به اعتقاد ما از سیره ائمه معصومین و به‌صورت مشخص امام صادق (ع) می‌توان یک الگوی تمدنی همه جانبه برای حرکت امروز جامعه به سوی تمدن اسلامی برداشت کرد؛ منظور از الگوی همه جانبه الگویی است که نه تنها از لحاظ مباحث نظری و معرفتی دارای اهمیت است بلکه در بعد عملی هم امتداد آن معارف را در جامعه قابل رؤیت کرده، در همین راستا بر پایه سیره امام صادق (ع) سه گام برای الگو برداری امروز ما در مسیر تمدنی وجود دارد:
گام اول تقویت امّت گرایی است، برخی بر این عقیده‌اند که تمدن نوین اسلامی منحصراً به دست ایرانیان محقق می‌شود و تنها ایرانی‌ها هستند که به آن دست پیدا می‌کنند، حال آنکه گستره یک تمدن یک ملت و یک ملیت نیست، گستره تمدن اسلامی یک مذهب نیست، بلکه گستره تمدن اسلامی عینیت یافتن امت اسلامی در همه عرصه‌هاست؛ یکی از بایسته‌های حرکت ما به سمت ساخت تمدن اسلامی همین امت گرایی‌است که متأسفانه بر خلاف رهبر انقلاب که این دید در رفتار و گفتار ایشان به خوبی مشهود است در برخی افراد شکل نگرفته و تنها به صورت شعاری خواستار شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی هستند.
گام دوم تقویت مثبت‌نگری تمدنی است، به این معنا که ما پیروان امام صادق (ع) باید بکوشیم همانگونه که ایشان به کاستی‌های جامعه زمان خودشان محدود نشدند و میراث بینش‌های فرا زمانی و فرا ساختاری خود را برای ما به یادگار گذاشتند ما نیز در برکه مشکلات و نقص‌های زمان خودمان گیر نکنیم و از جایی بالاتر به مسائل نگاه کنیم و رویارویی با این مشکلات خرد مسیر تمدن سازی دید و نگرشمان محدود نشود و آنقدر خود را به آنها مشغول نسازیم که نتوانیم تمدن‌ساز شویم.
سومین الگوی امروز تمدن ساز در سیره‌ی امام صادق (ع) ضرورت امتدادیافتگی آموزه‌های دینی در عرصه‌ی اجتماعی‌است، ما بسیاری از آموزه‌های دینی را از طریق مطالعه‌ی آیات قرآن یا احادیث و روایات معصومین علیهم السلام در می‌یابیم و با استناد بر آنها از قانون‌های تمدنی یا اصول دینی سخن می‌گوئیم اما دین ما چطور می‌تواند امتداد اجتماعی داشته باشد؟ چطور می‌تواند در جامعه بروز و ظهور پیدا کند؟ چطور می‌تواند در رفتارهای سازمانی ما جاری شود؟ در پاسخ به این سوالات ما اغلب پاسخی نداریم و این در حالیست که امام صادق علیه السلام تمامی این معارف را در کنش‌های فردی و اجتماعی خود به طور کامل اعمال می‌کردند و ما نیز باید با تاسی به ایشان پا را از حیطه سخن و مطالعات نظری فراتر بگذاریم تا معارف اسلامی در جامعه امتداد اجتماعی بیابند.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت