آنچه در روز سیزدهم ماه محرم بر اسرای واقعه عاشورا گذشت/«حضرت زینب(س)» لقب امینة الله گرفتند
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۵۷۶۰۶
خبرگزاری میزان- یک کارشناس علوم قرآنی گفت: سعی و تلاش «حضرت زینب کبری (س)» در محافظت از اسرای کربلا به حدی بود که به «امینة الله» ملقب شدند، زیرا اسرا امانتهایی بودند که از سوی «امام سجاد(ع)» به دست آن حضرت سپرده شده بودند. تاریخ انتشار: 08:06 - 12 شهريور 1399 - کد خبر: ۶۵۲۱۱۴
احمد هاشمی در گفتوگو با خبرگزاری میزان پیرامون وقایع روز سیزدهم ماه محرم گفت: در روز سیزدهم ماه محرم پس از آنکه اسرای کربلا را وارد کاخ ابن زیاد کردند و گفتوگوهایی بین ابن زیاد و «امام سجاد (ع)» و حضرت «زینب کبری (س)» رخ داد اسرا را به بند کشیده و به زندان بردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی به تبلیغات ابن زیاد پیرامون اسرای کربلا اشاره و ابراز کرد: از آنجا که ابن زیاد فکر میکرد که توانسته افکار عمومی شهر کوفه را به نفع خود تمام کند لذا بر منبرها میرفت و پیرامون بلایی که خداوند بر سر کاروان کربلا آورده سخن میگفت دروغ و افترا به «امام حسین (ع)» و «امیرالمومنین (ع)» نسبت میداد و تلاش داشت تا خطای خود را در چشم مردم رویکردی درست نشان دهد.
بیشتر بخوانید: برای مطالعه مطالب و گفتوگوهای مذهبی اینجا کلیک کنیدهاشمی به مخالفت «عبدالله بن عفیف ازدی» اشاره و بیان کرد: هنگامی که ابن زیاد بر یکی از منبرهای شهر کوفه رفته بود و پیرامون «امام حسین (ع)» و «امیرالمومنین (ع)» تبلیغات نادرست میکرد «عبدالله بن عفیف ازدی» که از یاران «امام حسین (ع)» و «امیرالمومنین (ع)» بوده و در جنگهای جمل و صفین چشمانش را در راه همراهی با «امیر المومنین (ع)» از دست داد بود پس از واقعه عاشورا به سخنان ابن زیاد اعتراض کرد و زبان به نکوهش ابن زیاد در مسجد کوفه باز کرد که در نتیجه به دستور ابن زیاد سر از تنش جدا نمودند و بدنش را بهدار آویختند.
وی به رویکرد «امام حسین (ع)» در شکلگیری قیام عاشورا اشاره و بیان کرد: قیام «امام حسین (ع)» فقط اعتراض به دستگاه خلافت یزید نبوده است، «امام حسین (ع)» فساد، انحراف، نابسامانی و کجروی را در جامعه اسلامی احساس کردند و درصدد اصلاح آن برآمدند، از این رو برای جلوگیری از انحراف و فساد در جامعه دینی، راه خروج و حرکت از مدینه را در پیش گرفته و در یک جمله، این نهضت بزرگ را ارائه کردند.
این کارشناس علوم قرآنی تاکید کرد: در زمان امامت «امام حسین (ع)» زمامداران جامعه به فسق و فساد پرداخته و در عین حال ارزشهای معنوی از یاد رفته بود همچنین دیگر جایگاه فکری، سیاسی و مفاهیم اخلاقی وجود نداشت، در جامعه سال ۶۰ هجری قمری هیچ معیار و ضابطهای در میان کارگزاران وجود نداشت و ظلم و تبعیض به نهایت خود رسیده بود از سوی دیگر بدعتهای بسیاری در دین پیدا شده بود و از مذهب به عنوان وسیله تخدیر مردم و تأمین خواستههای حکّام و مفسدان، استفاده میشد.
وی در همین راستا ادامه داد: دین مداری و مادیگرایی، قیامت را از یادها برده بود همچنین جلوههای فریبنده زندگی پر رزق و برق این دنیا همچون بیماری، متدیّنان را زمینگیر کرده و آنان را تسلیم پیشامدها نموده و دلیری و رادمردی را از وجود انسانهای پاک زدوده بود. حکومت اموی این راه و روش را پیش میرفت تا جامعهای که «پیامبر اکرم (ص)» تأسیس کرده بودند را به فنا ببرد و سنّتها و ارزشهای دینی به فراموشی سپرده شوند.
هاشمی به همراهی «حضرت زینب کبری (س)» در قیام عاشورا اشاره و ابراز کرد: پس از شهادت «امام حسین (ع)» وظیفه قافله سالاری بر عهده «حضرت زینب کبری (س)» گذاشته شد. رئیس قافله ایشان بودند چراکه یگانه مرد قافله یعنی حضرت «زین العابدین (ع)» در این وقت به شدت مریض شده بودند، «حضرت زینب کبری (س)» علاوه بر حفاظت از جان «امام سجاد (ع)» میبایست از اطفال و فرزندان قافله اسیران نیز محافظت میکردند ایشان از همان عصر عاشورا به دستور «امام سجاد (ع)» مامور شدند زنان و کودکان آواره را در خیمهای جمع کنند.
وی به تلاشهای «حضرت زینب کبری (س)» پس از واقعه کربلا اشاره و ابراز کرد: سعی و تلاش «حضرت زینب کبری (س)» در محافظت از اسرا به حدی بود که به لقب «امینة الله» ملقب شدند، زیرا اسرا امانتهایی بودند، که به دست آن حضرت سپرده شده بودند.
هاشمی پیرامون رشادت «حضرت زینب کبری (س)» خاطرنشان کرد: حضرت «زینب کبری (س)» در مجلس یزید اجازه ندادند فاطمه دختر «امام حسین (ع)» را به کنیزی ببرند و با جدیت جلوی این کار را گرفتند، «امام سجاد (ع)» در این سفر در همه امور با حضرت زینب کبری (س)» مشورت میکردند، چرا که ایشان را غمگسار اسیران و پرستار یتیمان میدانستند.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: اخبار مذهبی ماه محرم حضرت زینب کبری امام حسین ابن زیاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۵۷۶۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مذاهب اسلامی برای کسب فیض به محضر امام صادق(ع) شرفیاب می شدند/ امام صادق(ع) مورد تأیید تمام مذاهب اسلامی هستند
آیت الله میرزاحسین احمدی فقیه یزدی استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب امام صادق علیه الاسلام را دارای رابطه قوی با جهان اسلام دانست و اظهار داشت: در بین امامان معصوم صلوات الله علیهم اجمعین، امام صادق علیه السلام در زمانی واقع شدند که برای یک گفت وگوی علمی بعد امام باقر علیه السلام به شکلی شرایط به وجود آمد که هر کدام از علمای سایر مذاهب با مراجعه به حضرت ضمن کسب تکلیف، سؤال علمی خود را مطرح می کردند که این آمد و شدها با واسطه و یا بی واسطه صورت می گرفت.
آیت الله احمدی فقیه یزدی، افزود: ایشان دارای شاگردان متعددی در رشته های گوناگون بودند؛ به خصوص در مباحث علمی و قرآنی و تسلط بر روایات پیغمبر اسلام و امیرالمومنین علیه السلام دارای تبحر بودند، حضرت امام صادق علیه السلام در این موقعیت و جمعیتی که برای کسب علم و دانش آماده شده بودند، رابطه قوی با جهان اسلام داشتند و به خصوص با کسانی که مجاور بودند ارتباط برقرار می کردند و کسب فیض می بردند من جمله اهل سنتی که هنوز استقراء قوی نداشتند و در عین حال نظر حضرت را جامع تر و غالب تر می دانستند و کسانی که به مسجد می آمدند و مسئله خود را خدمت مطرح می کردند ایشان کاملا توضیح می دادند و صحت و غلط بودن را با استنباط به قرآن و روایات پیغمبر اسلام صلوات الله علیه بیان می نمودند.
وی ادامه داد: گاهی برای گرفتن تأییدیه خدمت حضرت شرفیاب می شدند زیرا سخن امام صادق علیه السلام برای آنان مهم بوده است؛ البته در بین مردم، افراد معاندی بودند که تحریک می شدند و با ایجاد ترس و وحشت بین مردم، باعث جلوگیری از مراجعه افراد به منزل امام می شدند اما مردم ایشان را رها نمی کردند و به هر نحوی با واسطه یا بی واسطه خود را به امام می رساندند.
این عالم شیعه، تصریح کرد: سیطره و عظمت علمی حضرت امام صادق علیه السلام آنقدر وسیع شده بود که به اکناف و اطراف منتقل شده بود و همگان همراهی می کردند و می پذیرفتند. دشمنی هایی صورت می گرفت که حضرت نیز کمال تقیه را در مواردی که لازم بود انجام می دادند و هم توصیه به افراد مرتبط می کردند هم خود مراقبت انجام م دادند. می دانید تقیه صحیح را امام از آباء و اجداشان نقل می کنند که در روایت این گونه ذکر شده است؛ حضرت علی بن الحسین علیه السلام می فرمایند: تقیه به این معنا است که روایات ما صعب و مستصعب است غیر از نبی و یا ملک مقرب و یا مؤمنی که "امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ"؛ نمی شود این را به هر کسی رساند.
وی عنوان کرد: این اخبار و احادیث که می رسید، در واقع به این معنا بوده است که علم را نمی توان به هر کسی آموخت زیرا آن علم را باید تقیه کرد و به اهلش آموخت، و این تعلیم به شکل تقیه در زمان امام صاق علیه السلام آنچنان رواج پیدا کرد که هر کسی هرحرفی را به امام نسبت نمی داد، بعد از اینکه مطمئن می شدند بر موازین درستی می باشد این انتساب را مطرح می کردند.
وی در پایان تأکید کرد: به همین جهت شاید بیشترین روایاتی که تاکنون در دست است از امام صادق علیه السلام ثبت و ضبط شده است و به این دلیل که کسانی که در محضر ایشان بودند ثبت و ضبط می کردند. اکنون در آستانه شهادت آن بزرگوار عرض کنم که، کل منابع علمی که از ایشان رسیده در غیر از منابع شیعه است، در مذاهب اسلامی دیگر نیز مشهور و فراوان می باشد.
انتهای پیام/